ناپروکسن که با نام تجاری آلِو و دیگر نام‌ها عرضه می‌شود، یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که برای کاهش درد، دردهای قاعدگی، بیماری‌های التهابی مانند روماتیسم مفصلی و تب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به‌صورت خوراکی مصرف می‌شود و در دو نوع فرمولاسیون موجود است: نوع مستقیم که شامل ترکیب شیمیایی ناپروکسن به‌طور مستقیم است و نوع غیرمستقیم که شامل واسطه‌ای برای تأخیر در آزادسازی ناپروکسن می‌باشد. اثرات این دارو معمولاً در عرض یک ساعت آغاز می‌شود و می‌تواند بیش از ۱۱ ساعت ادامه یابد. عوارض جانبی این دارو شامل سرگیجه، احساس کوفتگی، واکنش‌های آلرژیک، سوزش معده و درد معده می‌باشد. عوارض شدیدتر این دارو ممکن است شامل بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، خون‌ریزی در دستگاه گوارش و زخم معده باشد. به نظر می‌رسد که خطر ابتلا به بیماری قلبی ناشی از این دارو نسبت به سایر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی کمتر باشد. مصرف آن برای افرادی که دچار مشکلات کلیوی هستند، توصیه نمی‌شود و همچنین به زنانی که در سه‌ماهه سوم بارداری قرار دارند، نیز نباید مصرف شود. این دارو یک مهارکننده غیرانتخابی آنزیم سیکلواکسیژناز است. این دارو به لحاظ شیمیایی در گروه ترکیبات پروپانوئیک اسیدی طبقه‌بندی می‌شود. به عنوان یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی، ناپروکسن با کاهش تولید پروستاگلاندین، به کاهش التهاب کمک می‌کند. روش تولید آن در سال ۱۹۶۷ به ثبت رسید و همان سال نیز استفاده از آن در ایالات متحده آمریکا تأیید شد. این دارو به‌عنوان یک داروی بدون نسخه در دسترس قرار دارد. در سال ۲۰۱۷، قیمت یک دز از این دارو در بریتانیا معادل ۰٫۱۵ پوند بود. همچنین، در ایالات متحده، قیمت عمده‌فروشی هر دز در سال ۲۰۱۸ حدود ۰٫۱ دلار بود. در سال ۲۰۱۷، با بیش از ۱۱ میلیون تجویز، در رتبه ۶۷ از داروهای پرمصرف در ایالات متحده قرار گرفت. این دارو به دلیل نحوه عملکردش، به عنوان یک داروی ضد التهاب شناخته می‌شود. این دارو برای درمان انواع مختلف التهاب و شرایطی که نشانه‌های التهاب شدید مانند درد و تب را دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو می‌تواند به تسکین التهاب ناشی از میگرن، آرتروز، سنگ کلیه، درد قاعدگی، ورم مفاصل پسوریاتیک، روماتیسم ستون فقرات و همچنین درد تاندون و بورسیت کمک کند.
