بَهار اولین فصل در تقویم خورشیدی و سومین ماه در تقویم میلادی به شمار می‌آید. در نیم‌کره شمالی زمین، این فصل شامل سه ماه فروردین، اردیبهشت و خرداد بر اساس تقویم خورشیدی است. در نیم‌کره شمالی، بهار همزمان با پاییز در نیم‌کره جنوبی رخ می‌دهد و بالعکس. در زمان اعتدال بهاری، طول روزها و شب‌ها تقریباً برابر و حدود دوازده ساعت است. با پیشرفت فصل و افزایش طول روز، طول شب به تدریج کاهش می‌یابد. بسیاری از افراد فصل بهار را به عنوان آغاز دوبارهٔ حیات طبیعت می‌شناسند. در این فصل، جانورانی که در خواب زمستانی به سر می‌بردند و همچنین درختان، از خواب خود بیدار شده و زندگی را از سر می‌گیرند. درختان شکوفه می‌دهند و جانوران نیز در این زمان به تولید مثل می‌پردازند. واژهٔ بهار در زبان فارسی، از زمان فارسی میانه تا فارسی نوین به همین شکل باقی مانده است. در فرهنگ عمومی برخی کشورها، از جمله ایران و افغانستان، به این فصل اهمیت ویژه‌ای داده می‌شود، به گونه‌ای که سال نو آن‌ها در این فصل و با رسیدن خورشید به نقطهٔ اعتدال بهاری اول فروردین، معمولاً برابر با ۲۱ مارس آغاز می‌شود. آن‌ها این آغاز سال را با مراسمی به نام نوروز جشن می‌گیرند که سیزده روز به طول می‌انجامد. سیزده به در این اهمیت در ادبیات نیز به وضوح دیده می‌شود و بهار یکی از مهم‌ترین موضوعات هنری و ادبی به شمار می‌آید.