از قرن هشتم، بزرگ‌ترین واحد ایل بختیاری از تیره به طایفه تبدیل شد. در این زمان، چهارلنگ و هفت لنگ تعریف شدند و از آن تاریخ به بعد، تحولات زیادی در زمینه جغرافیا و تقسیمات به‌طور مداوم رخ داد. به همین دلیل، هنوز توافقی بر روی چارت بختیاری وجود ندارد. نتایج نظریات مختلف از میان کتب و منابع شفاهی به این شکل است: (ت) (ط) دورکی شامل تش‌های کنگرپر، اولاد علی بیگ با خانواده‌های شمسی، بوستانی و کلانتری عسکری؛ کمالی و براتی. بر اساس تقسیمات قدیمی، نیمی از اعراب با خانواده‌های نعمت‌زاده و چراغی نیز در بهدار وندان ساکن شدند. عرب‌هایی که در نزدیکی بختیاری‌ها زندگی می‌کنند و با آن‌ها پیوند خانوادگی برقرار کرده‌اند، از نظر فرهنگ، آداب و زبان، شباهت‌های زیادی با بختیاری‌ها دارند. اما در واقع، آن‌ها بختیاری نیستند. به طور خاص، عرب کمری‌ها اعرابی هستند که به اصطلاح در مناطق کوهستانی و کمر زندگی می‌کنند و نام‌گذاری آن‌ها نیز به همین دلیل است. زبان آن‌ها در اصل عربی است که بیشتر به عربی عراق شباهت دارد تا به زبان اعراب خوزستان. با گذشت زمان، این زبان با گویش بختیاری ترکیب شده و اصطلاحات خاصی پیدا کرده است که فهم آن برای هر دو گروه، یعنی اعراب و بختیاری‌ها، دشوار است.
