آموزش ضمن خدمت به آموزشی اطلاق می‌شود که پس از استخدام فرد در یک سازمان انجام می‌گیرد و هدف آن آماده‌سازی افراد برای بهبود عملکرد در مسئولیت‌های خود و ارتقاء مهارت‌ها و توانایی‌های آنان است. این نوع آموزش به شکل امروزی نخستین بار در جوامع غربی در قرن ۱۴ هجری شمسی آغاز شد. همانند بسیاری از مفاهیم مرتبط با علوم انسانی، نیز تعریف دقیق و واحدی ندارد. به عبارت دیگر، در کشورهای مختلف و حتی در سازمان‌های گوناگون، با توجه به دامنه آموزش ضمن خدمت، تعاریف متفاوتی از این مفهوم ارائه می‌شود. جان اف. می در تعریف آموزش ضمن خدمت بیان کرده است که این نوع آموزش بهبود نظام‌مند و مستمر استخدام‌شدگان از نظر دانش، مهارت‌ها و رفتارهایی است که به رفاه آنان و سازمان محل خدمتشان کمک می‌کند. بنابراین، هدف از آموزش ضمن خدمت می‌تواند شامل افزایش توانایی تولید، بهبود کارایی در شغل فعلی و فراهم کردن شرایط بهتر برای دستیابی به مقامات بالاتر باشد.
