رمانتیک‌گرایی یا رمانتیسم که به انگلیسی به آن Romanticism می‌گویند، حرکتی هنری، ادبی و فکری است که در اواخر سده هجدهم در اروپا شکل گرفت و از سال‌های ۱۸۰۰ تا ۱۸۵۰ به اوج خود رسید. ویژگی اصلی رمانتیسم، تأکید بر احساسات، فردگرایی و ستایش از گذشته و طبیعت است. این جنبش به‌طور عمده به‌عنوان واکنشی به انقلاب صنعتی، هنجارهای اجتماعی و سیاسی آریستوکراتیک دوران روشنگری و توجیه عقلانی طبیعت بر اساس علم شکل گرفت، که همگی از عناصر مدرنیته به شمار می‌روند. رمانتیسم بیشتر در هنرهای تجسمی، موسیقی و ادبیات بروز پیدا کرد، اما تأثیرات مهمی نیز بر تاریخ‌نگاری، آموزش، شطرنج، علوم اجتماعی و علوم طبیعی گذاشت. تأثیر عمیق و پیچیده رمانتیسم بر سیاست نیز غیرقابل انکار است، به‌طوری‌که متفکران رمانتیک بر لیبرالیسم، رادیکالیسم، محافظه‌کاری، ملی‌گرایی و حتی نازیسم تأثیرات قابل توجهی داشتند.
