بام نهم یک اصطلاح عرفانی و فلسفی است که به معنای عرش یا آسمانهای بالاتر از آسمانهای معمولی است.
در فرهنگ اسلامی و عرفانی، عرش به معنای مقام و منزلت بالایی است که خداوند بر آن قرار دارد که به آن عرش عظیم یا عرش مجید هم میگویند. این مفهوم به نوعی نشاندهندهی عالیترین مرتبه وجود و کمال است.
بام نهم به عنوان بالاترین آسمانها، به جایی اشاره دارد که فراتر از همهی موجودات و عالم مادی است. این آسمان به نوعی نماد روحانیت و معنویت عمیق است.