الزکوه (یا الزکوة) به معنای زکات است و در متون دینی اسلام به عنوان یکی از واجبات مالی مسلمانان شناخته می‌شود. زکات به عنوان یک عمل عبادی و اجتماعی، مسلمانان را ملزم می‌کند تا بخشی از دارایی‌های خود را به نیازمندان و امور عمومی اختصاص دهند.
تعریف الزکوة:
زکات به معنای پرداخت مقداری معین از دارایی‌ها به فقرا و نیازمندان است. این پرداخت به عنوان یکی از واجبات مالی در دین اسلام شناخته می‌شود و در قرآن و روایات به آن تأکید شده است.
مقدار و انواع الزکوة:
به دو نوع تقسیم می‌شود:
زکات فطره: که در عید فطر پرداخت می‌شود.
زکات مال: که به انواع خاصی از دارایی‌ها تعلق می‌گیرد، از جمله غلات (گندم، جو، خرما، کشمش) و دام‌ها (گوسفند، گاو، شتر) و همچنین طلا و نقره.
مفهوم لغوی:
زکات از ریشه «ز ک و» به معنای رشد و پاک‌سازی است. این مفهوم به معنای افزایش برکت و پاک‌سازی نفس نیز اشاره دارد.
اهمیت الزکوة:
زکات یکی از پنج ستون دین اسلام است و در کنار نماز و جهاد قرار دارد. در قرآن، این واژه در ۵۹ آیه و در حدود ۲۰۰۰ روایت به آن اشاره شده است.
وأقيموا ٱلصلوة وءاتوا ٱلزكوة وٱركعوا مع ٱلركعين
موارد مصرف الزکوة:
زکات باید در موارد خاصی مصرف شود که در آیه‌ای از قرآن مشخص شده است، از جمله کمک به فقرا، مساکین، بدهکاران و در راه خدا.
شرایط و واجب بودن الزکوة:
زکات بر مسلمانان واجب است و انکار آن موجب ارتداد می‌شود. شرایط خاصی برای پرداخت آن وجود دارد، از جمله مالک بودن دارایی و رسیدن به حد نصاب.
