لغت نامه دهخدا مستذری. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استذراء. پناه گیرنده به کسی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || بز گشن خواه.( منتهی الارب ). || به سایه درخت شونده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به استذراء شود.
