لغت نامه دهخدا گردن تافتن. [ گ َ دَ ت َ ] ( مص مرکب ) سر باززدن. اعراض. عَجر. عَجران. ( منتهی الارب ): گردن از طوق آن کمند بتافت طوق زرین چنین توان دریافت.نظامی.
