کریم طبع، عنوانی است که به شخصیتی اطلاق می‌شود که سرشت و گوهر وجودی او آمیخته با کرامت، سخاوت و بخشندگی است. این افراد نه تنها در ظاهر، بلکه در اعماق وجود خود، گشاده‌دست و سخاوتمند هستند و این خصلت جزئی جدایی‌ناپذیر از هویت آن‌هاست. واژه کریم در اینجا تنها به معنای بخشنده مالی نیست، بلکه به گستره وسیع‌تری از صفات نیکو از جمله بزرگواری روح، بزرگواری اخلاق و نیل به کمال انسانی اشاره دارد. چنین فردی، از بخشش و احسان، نه به عنوان وظیفه‌ای صرف، بلکه به عنوان یک نیاز درونی و تجلی ماهیت خود، لذت می‌برد و این امر، او را از دیگران متمایز می‌سازد.
آن که ذاتاً کریم و بخشنده است تأکیدی بر ریشه‌دار بودن این فضایل در وجود فرد است. این بدان معناست که سخاوت و کرامت، نه یک رفتار اکتسابی یا ظاهری، بلکه صفتی فطری و ذاتی است که از بدو تولد در وجود او نهادینه شده است. چنین صفاتی، چونان بذری در خاک حاصلخیز وجود فرد کاشته شده و در طول زمان، با پرورش و مراقبت، به درختی تناور تبدیل گشته که سایه الطافش بر سر نیازمندان گسترده می‌شود. این ذاتِ کریم، باعث می‌شود تا فرد در مواجهه با درخواست‌ها و نیازهای دیگران، بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی و با طیب خاطر، یاری رساند و این رویکرد، اعتبار و ارزش او را دوچندان می‌نماید.