کاتف

لغت نامه دهخدا

کاتف. [ ت ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از کتف. ناخوش دارنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
کاتف. [ ت ِ ] ( ع اِ ) ملخی که تازه بپریدن آمده باشد کاتف نامند و واحد آن را کاتفة گوین-د. ( ناظ-م الاطب-اء ).

گزارش محتوای نامناسب