لغت نامه دهخدا
چنگساز. [ چ َ ] ( نف مرکب ) چنگ زن. چنگ نواز. چنگ سرای:
پیشت بپای صد صنم چنگساز باد
دشمنت سال و ماه بگرم و گداز باد.منوچهری.پس از سر یکی بزم کردند باز
ببازی گری می ده و چنگساز.اسدی.کنیزی بدم چنگساز از چگل
فزاینده مهر و رباینده دل.اسدی ( گرشاسبنامه ص 299 ).
