لغت نامه دهخدا چشمه حکمت. [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ح ِ م َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) منبع حکمت. سرچشمه حکمت: شریعت کان دانش گشت و فرقان چشمه حکمت یکی مر زرِّ دین را کُه، یکی مر آب دین را یم.ناصرخسرو.