لغت نامه دهخدا ( مکوراة ) مکوراة. [ م َ وَرْ را ] ( ع ص ) مؤنث مَکوَرّی ̍. زن ناکس فاحش بدزبان بسیارگوی، یا کوتاه بالای پهن اندام. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).
