مؤرط

لغت نامه دهخدا

مؤرط. [ م ُءْ رِ ] ( ع ص ) جایی که درخت ارطی می رویاند. ( ناظم الاطباء ). زمین برآورنده درخت ارطی. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). مورط. ( آنندراج ).
مورط. [ رِ ] ( ع ص ) زمین برآورنده درخت ارطی. ( آنندراج ). رجوع به مؤرط شود.