مؤتنف

لغت نامه دهخدا

مؤتنف. [ م ُءْ ت َ ن ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از ائتناف. ( منتهی الارب، ماده ان ف ). از سر گیرنده کاری و آغازکننده آن. ( آنندراج ). آغازکننده و ابتداکننده. آن که کاری را از سر می گیرد. || پیش آینده و نزدیک شونده و آینده. ( ناظم الاطباء ).
مؤتنف. [ م ُءْ ت َ ن َ ] ( ع ص ) مرغزار ستور نارسیده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

گزارش محتوای نامناسب