فرهنگ معین
(مُ نُ لُ ) [ فر. ] (اِ. ) بخشی از نمایش که هنرپیشه به تنهایی در صحنه ظاهر می شود و با خود حرف می زند. تک گویی.
(مُ نُ لُ ) [ فر. ] (اِ. ) بخشی از نمایش که هنرپیشه به تنهایی در صحنه ظاهر می شود و با خود حرف می زند. تک گویی.
بخشی از نمایش که هنرپیشه به تنهایی در صحنه ظاهر میشود و با خود حرف میزند. تک گویی.