در زبانهای هندوآریایی، بهویژه در شبهقارهی هند، واژهای با تلفظ مُتّهه رواج دارد. این واژه در اصل به یک فرآوردهی لبنی سنتی و پرطرفدار اشاره میکند که از نظر ظاهر و بافت شباهت بسیاری به ماست معمولی دارد. بر اساس منابع تاریخی و فرهنگی، از جمله کتاب تحفهی حکیم مؤمن، مُتّهه بهعنوان نوعی خاص از ماست شناخته میشود که در آشپزی هندی نقش بسزایی ایفا میکند. این خوراک در تهیهی بسیاری از غذاها، سسها و نوشیدنیهای هندی کاربرد دارد و بهدلیل طعم ملایم و خواص تغذیهای، جایگاه ویژهای در سفرهی مردم این منطقه دارد. تفاوت اصلی مُتّهه با ماست رایج در روش تهیه و بافت غلیظ و کرهمانند آن است. این فرآورده معمولاً پیش از سرو بهخوبی همزده میشود تا حالتی یکدست و کشدار پیدا کند و در ترکیب با ادویههای معطر هندی، طعمی منحصربهفرد و مطبوع ایجاد نماید.
