مهراذر

ترکیب دو واژه مهر و آذر به معنای محبت و آتش به معنای آتش مهربانی و محبت است. این ترکیب به طور مجازی به معنای فردی بسیار مهربان و عاطفی به کار می‌رود. در اینجا مهر به معنای مهربانی یا خورشید و آذر به معنای آتش است. این واژه از موبدان پارس در زمان انوشیروان، پادشاه ساسانی، نشأت گرفته است. همچنین نام یکی از موبدان پارس و اهل اصطخر در زمان نوشیروان بود. او به همراه هرمزدآفرید و چند موبد دیگر از پارس به دستور نوشیروان به اینجا آمده و با مزدک به بحث و گفتگو پرداخته و استدلال‌های دینی او را رد کرده است.