وارستگی

وارستگی سایه ز خورشید محال است مجنون تو زنجیر چرا داشته باشد

گلزار بی‌بریها وارستگی بهار است درگرد موی چینی فریاد سرمه‌سایی‌ست

کاری مکن که بدعت وارستگی ز عشق من در میان سلسله عاشقان نهم

اندوه روزگار به وارستگی گذار درمان درد خویش ز دارالشفا طلب

قصه وارستگی امروز پیش دل گذشت طرفه حرف ناامیدی از زبانم می‌کشد

راه سر منزل وارستگی از حد دور است توسن سعی زبون دشت تمنا در پیش