مضاهی به معنای «مانند» یا «مشابه» است و برای بیان تشابه یا همسانی میان دو چیز به کار می‌رود. این واژه در متون فارسی و ادبیات کلاسیک برای اشاره به چیزی که ویژگی‌ها یا خصوصیاتش با مورد دیگر شباهت دارد، استفاده می‌شود. این اصطلاح نشان‌دهنده تطابق یا قرابت مفهومی و ظاهری میان دو پدیده است.
در زبان فارسی، مضاهی معمولاً برای مقایسه و بیان مثال به کار می‌رود تا شباهت میان اشیاء، افراد یا مفاهیم روشن شود. این واژه می‌تواند در شعر، نثر و متون علمی برای تأکید بر مشابهت یا هم‌خوانی خصوصیات به کار رود و به فهم بهتر مخاطب کمک کند.
استفاده از مضاهی به بیان دقت و ظرافت در توصیف کمک می‌کند و امکان بیان شباهت‌های ظریف و دقیق میان دو چیز را فراهم می‌سازد. این واژه در تحلیل‌ها و توصیف‌ها اهمیت دارد، زیرا به روشن شدن ارتباطات، تطابق‌ها و نمونه‌های مشابه میان پدیده‌ها می‌پردازد و بیانگر دقت معنایی نویسنده یا گوینده است.
