لغت نامه دهخدا ( مشاتاة ) مشاتاة. [ م ُ ] ( ع مص ) برشتاء معامله کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بر زمستان معامله کردن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
