مذءوما

ماده کلمه ذئم به معنای عیب و نواقص شدید در نظر گرفته شده است. طبرسی بیان کرده که این واژه به دو شکل ذأم و ذیم کاربرد دارد و به معنای عیب‌های عمیق است. راغب اما این واژه را به مذمت تعبیر کرده که به معنای خارج شدن از چیزی در حالی است که فرد مورد عیب و نکوهش قرار گرفته و طرد شده است. جالب است که این کلمه فقط یک بار در قرآن کریم ذکر شده است. این مفهوم نشان‌دهنده اهمیت پرهیز از عیوب و نواقص در زندگی انسان‌هاست و یادآور می‌شود که خروج از حالت مذموم، نیازمند تلاش و اصلاح در رفتار و کردار است. بنابراین، فهم این کلمه می‌تواند به ما کمک کند تا خود را از صفات ناپسند دور کنیم و در مسیر بهبود خود گام برداریم.