لغت نامه دهخدا
مجلیق. [ م ِ ] ( ع ص ) رجل مجلیق؛ مرد گشاینده دندانها وقت خنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ذیل اقرب الموارد ). مردی که دندانهای وی هنگام خنده نمایان باشد. ( ناظم الاطباء ).
مجلیق. [ م ِ ] ( ع ص ) رجل مجلیق؛ مرد گشاینده دندانها وقت خنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ذیل اقرب الموارد ). مردی که دندانهای وی هنگام خنده نمایان باشد. ( ناظم الاطباء ).