لغت نامه دهخدا
متوکل السعدی. [ م ُ ت َ وَک ْ ک ِ لُس ْ س َ ] ( اِخ ) محمدبن عبداﷲبن محمدالشیخ، مکنی به ابوعبداﷲ اسعدی و معروف به المتوکل علی اﷲ. از سلاطین دولت اشراف سعدیین به مراکش بود. بعد از وفات پدرش به سال 981 هَ.ق. با او بیعت کردند دو نفر از اعمام وی به نامهای عبدالملک و احمد با او مخالفت کردند و عبدالملک بر فاس مستولی شد و جنگ شدیدی بین آنها درگرفت. آخرالامر وی به بلاد سوس کوچ کرد و جنگ مدتی بین آنها ادامه یافت تا اینکه وی دروادی مخازن به سال 986 کشته شد. وی مردی ضعیف الحیله و کم یار و یاور بود. ( از اعلام زرکلی ج 3 ص 934 ).
