لغت نامه دهخدا ( لثدة ) لثدة. [ ل ِ دَ ] ( ع اِ ) گروه مقیم بجایی که از آنجای نروند و کوچ نکنند. ( منتهی الارب ). آن گروه که جایی مقام کنند. ( مهذب الاسماء ).
