لغت نامه دهخدا ( قباءة ) قباءة. [ ق َ ءَ ] ( ع اِ ) قبائة. گیاهی که ستور آن را چرد. ( ناظم الاطباء ). گیاهی است که شتران آن را میخورند و به فارسی گیاه چرای شتران نامند. ( تحفه حکیم مؤمن ).
