لغت نامه دهخدا فرغاء. [ ف َ ] ( ع ص )مؤنث افرغ، به معنی فارغ. || فراخ از طعنه جراحت و مانند آن: الطعنة الفرغاء؛ الواسعة. ( اقرب الموارد ). طعنةٌ فرغاء؛ طعن فراخ. ( منتهی الارب ).
