معنی فرانمودن

لغت نامه دهخدا

فرانمودن. [ ف َ ن ُ / ن ِ / ن َدَ ] ( مص مرکب ) نشان دادن. ( یادداشت به خط مؤلف ). || وانمود کردن. ( یادداشت به خط مؤلف ): فرامی نمود که برای طلب علم هجرت کرده ام. ( کلیله و دمنه ). فرانموده که او برخلاف پدر به عقیدت مسلمان است. ( جهانگشای جوینی ). از دلتنگی خون در شیشه میکرد و فرامی نمود که خنده است. ( جهانگشای جوینی ).
فرامی نمایم که می نشنوم
مگر کز تکلف مبرا شوم.سعدی.چنان فرانمای که از خدمتکاران مایی. ( ترجمه تاریخ قم ). رجوع به وانمودن، وانمود کردن و نیز رجوع به فرا شود.