لغت نامه دهخدا ( فراثة ) فراثة. [ ف ُ ث َ ]( ع اِ ) آنچه در جگر و شکنبه باشد. ( منتهی الارب ). آنچه از سرگین در شکنبه مانده باشد. ( اقرب الموارد ).
