فاراواوزا واژه‌ای است که در متون قدیمی به ویژه در منابع گیاه‌درمانی و داروسازی سنتی ذکر شده است. این کلمه از زبان سریانی گرفته شده و به معنی ثمر صنوبر است. صنوبر در طب سنتی به دلیل خواص دارویی متعدد خود شناخته می‌شده و از میوه و شیره‌ی آن برای درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌شده است.
در کتاب‌های مرجع مانند فهرست مخزن الادویه، فاراواوزا به عنوان یک ماده گیاهی با خواص دارویی ثبت شده است. در منابع سنتی، از این گیاه برای بهبود مشکلات تنفسی، تسکین دردهای موضعی و برخی اختلالات گوارشی استفاده می‌شده است. نام سریانی آن نشان می‌دهد که دانش دارویی و گیاهی از فرهنگ‌های مختلف به طب سنتی راه یافته و مورد استفاده قرار گرفته است.
استفاده از فاراواوزا در طب سنتی، نمونه‌ای از ارتباط انسان با طبیعت و بهره‌گیری از گیاهان برای درمان بیماری‌هاست. امروزه با شناخت بهتر ترکیبات شیمیایی گیاهان، بسیاری از خواص صنوبر و میوه‌های آن تأیید شده‌اند. در نتیجه، واژه فاراواوزا نه تنها یک نام تاریخی است، بلکه نشان‌دهنده توجه پیشینیان به خواص دارویی طبیعت و ثبت دقیق آن‌ها در منابع مکتوب است.
