لغت نامه دهخدا عوسان. [ ع َ وَ ] ( ع مص ) شب برگشتن گرد چیزی. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). طواف کردن در شب. || کوشیدن و رنج بردن جهت عیال. || قوت دادن به عیال. ( از اقرب الموارد ). عَوس. رجوع به عَوس شود.
