لغت نامه دهخدا علواء. [ ع َل ْ ] ( ع اِ ) قصه بزرگ. ( منتهی الارب ). القصة العالیة: سمعنا منه علواء؛ أی قصة عالیة. ( اقرب الموارد ). || ( اِخ ) نام دو اسب. ( منتهی الارب ).
