لغت نامه دهخدا
عصلاء. [ ع َ ] ( ع ص ) امراءة عصلاء؛ زن بی گوشت. ( منتهی الارب ). زن خشک که گوشتی بر او نباشد. || مؤنث أعصل، و آن اسبی است که «عَصَل » در او باشد. ج، عِصال، عُصل. ( از اقرب الموارد ).
عصلاء. [ ع َ ] ( ع ص ) امراءة عصلاء؛ زن بی گوشت. ( منتهی الارب ). زن خشک که گوشتی بر او نباشد. || مؤنث أعصل، و آن اسبی است که «عَصَل » در او باشد. ج، عِصال، عُصل. ( از اقرب الموارد ).