لغت نامه دهخدا
( ضاربة ) ضاربة. [ رِ ب َ ] ( ع ص ) تأنیث ضارب. || شب تاریک. || آن اشتر که لگد زند دوشنده را. ( مهذب الاسماء ).
- عروق ضاربة؛ رگها که نبضان دارد. و رجوع به ضارب شود.
( ضاربة ) ضاربة. [ رِ ب َ ] ( ع ص ) تأنیث ضارب. || شب تاریک. || آن اشتر که لگد زند دوشنده را. ( مهذب الاسماء ).
- عروق ضاربة؛ رگها که نبضان دارد. و رجوع به ضارب شود.
💡 عن على بن ابيطالب عليه السلام قال: ورثت عنرسول الله صلى الله عليه و آله وسلم كتابين، كتاب الله و كتابى فى قراب سيفىهذا، قيل: يا اميرالمؤ منين و ماالكتاب الذى فى قراب سيفك ؟قال: من قتل غير قاتله او ضرب غير ضاربه فعليه لعنة الله (247) اين روايترا در صاحب مكاتيب الرسول رواياتى در اين زمينه جمع نموده است (248) بخارى نيز ازاين كتاب كه درباره ديات و نحو آن بوده، نام مى برد(249)