لغت نامه دهخدا عسلق. [ ع َ ل َ / ع َ س َل ْ ل َ / ع ِ ل ِ ] ( ع اِ ) سراب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || گرگ. ( منتهی الارب ). ذئب. ( اقرب الموارد ). || شیر بیشه. || هر درنده شکاری. ( منتهی الارب ). هر سَبُعی که بر صید و شکار جرأت کند. ( از اقرب الموارد ). || شترمرغ نر. || روباه. ( منتهی الارب ). ثعلب. ( اقرب الموارد ). || ( ص ) بدسرشت و زشت. ( منتهی الارب ). زشت آفرینش. ( از اقرب الموارد ). || چست و چالاک. ( منتهی الارب ). خفیف. ( اقرب الموارد ). || درازگردن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). عُسالق. و رجوع به عُسالق شود. ج، عَسالق. ( منتهی الارب ).
