عزیف

عزیف. [ ع َ ] ( ع مص ) آواز کردن جن. ( از منتهی الارب ). بانگ کردن. ( تاج المصادر بیهقی ): عزفت الجن؛ جن در بیابانها آواز داد. || بازی کردن جن. || بانگ دادن کمان. ( از اقرب الموارد ). عَزف. و رجوع به عزف شود.
عزیف. [ ع َ ] ( ع اِ ) آواز پری و آن آواز خفی و پستی است که به شب در بیابان شنیده شود و گویندآن صوت بادها در جو است که اهل بادیه آن را صوت جن تصور کنند. ( از منتهی الارب ). صوت جن. ( اقرب الموارد ). || توسعاً، مطلق آواز یا آواز که از چیزی برآید: آواز تکبیر از صف سلطان و عزیف مزمار و صفیر از قبل آن شیطان... ( جهانگشای جوینی ).
عزیف. [ ع َ ] ( اِخ ) نام رملی است در عینة از آن بنی سعد. ( از معجم البلدان ).