لغت نامه دهخدا ضیأب. [ ض َ ءَ ] ( ع ص ) آنکه درامور عظام درآید و در آن تصرّف کند ( یا آن تصحیف ضیأن است ). ( منتهی الارب ). صاحب تاج العروس گوید: ضیأب، الذی یقتحم فی الامور. لغةٌ فی الضیأن لا تصحیف.
