واژه‌ی ضَرِطِیّ در زبان عربی، صفتی است که برای توصیف فردی با شکمی بسیار بزرگ و فربه به کار می‌رود. این واژه در لغتنامه‌های معتبر عربی، از جمله منتهی‌الارب، با همین معنا ثبت شده و بر حالت برآمدگی و بزرگی غیرعادی شکم دلالت دارد. کاربرد اصلی آن در متون کهن و ادبیات کلاسیک عربی مشاهده می‌شود و بیانگر شرایط خاص جسمانی ناشی از پرخوری یا عوامل دیگر است.
در حوزه‌ی صرف و ساختار واژگانی، ضَرِطِیّ از ریشه‌ی «ض ر ط» مشتق شده و با استفاده از وزن فَعِلِیّ ساخته شده که در زبان عربی برای نسبت و توصیف حالت‌های شدید به کار می‌رود. این ساختار در واژه‌هایی با مفهوم برجستگی یا تشدید صفت نیز دیده می‌شود. بنابراین، این واژه نه تنها یک وصف فیزیکی، بلکه نمونه‌ای از ظرافت‌های صرفی در زبان عربی به شمار می‌رود.
از منظر ادبی و فرهنگی، کاربرد واژه‌ی ضَرِطِیّ معمولاً در بافتارهای طنزآمیز، توصیف‌های اغراق‌آمیز یا متون پزشکی قدیم دیده می‌شود. امروزه با وجود واژه‌های معادل مدرن‌تر، این اصطلاح بیشتر در متون تخصصی لغت‌شناسی یا پژوهش‌های تاریخی و ادبی کاربرد دارد. شناخت چنین واژه‌هایی درک بهتری از غنای زبان عربی و تحول معنایی واژگان در طول زمان به دست می‌دهد.
