صقف

لغت نامه دهخدا

صقف. [ ص َ ] ( ع اِ ) آسمان خانه. ج، صُقوف و اصل در آن سین است. ( منتهی الارب ). سقف.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مدیون
مدیون
مستقیم
مستقیم
باسلیقه
باسلیقه
قیز
قیز