لغت نامه دهخدا صعفقی. [ ص َ ف َ ] ( ع ص ) دزد پلیدکار. ( مهذب الاسماء ). || قومی که بدون رأس المال در بازار بهر تجارت روند و هرگاه تجار چیزی را خرید کنند ایشان داخل و شریک آنهاشوند. ( منتهی الارب ). رجوع به صعافقة و صعافق شود.
