لغت نامه دهخدا شوهاء. [ ش َ ] ( ع ص ) تأنیث اَشْوَه. زن زشت ترشروی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). زن زشتروی. ( مهذب الاسماء ). || زن نیکوروی ( از اضداد ). || زن شوم نامبارک. ( از اقرب الموارد )( منتهی الارب ). || اسب دراز نیکومنظر یا گشاده دهان گشاده منخرین و این صفت نیکوست در آن. ( منتهی الارب ). اسب فراخ دهن. ( مهذب الاسماء ). یا اسب تنگ دهان ( از اضداد ). ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
