لغت نامه دهخدا ( شناءة ) شناءة. [ ش َ ءَ ] ( ع مص ) شَن ْء. شِن ْء. شُن ْء. شَنآن. مَشْنَاء. مَشْنَاءة. ( منتهی الارب ). رجوع به مصادر مذکور شود. || ( اِمص ) دشمنی با ستیزگی و بدخویی. ( از اقرب الموارد ).
