شداخ لقب یعمر بن عوف لیثی بن کنانه است. او یکی از حکما و داوران عرب به شمار می‌رود، زیرا در اختلاف میان قضاعة و قصی در مورد کعبه به عنوان حکم عمل کرد. در این نزاع، خونریزی زیادی رخ داد که او خون قضاعة را باطل اعلام کرد و حکم به اختصاص خانه‌ای به قصی داد. بنی‌کنانه از جمله متولیان کعبه در دوران جاهلیت به شمار می‌رفتند. ویژگی‌هایی چون بخشندگی، مهمان‌نوازی، اعتقاد به فرزند داشتن خداوند و شرک ورزیدن به او، درگیری‌های آنان با دیگر قبایل حتی در ماه‌های حرام، شرکت در نبردهای فجار و نبرد یوم شهوره و همچنین غزوه‌ها و برخی سریه‌ها، از خصوصیات بارز کنانیان در آن زمان بود. گزارش‌ها نشان می‌دهند که بنی‌کنانه توجه و اهتمام زیادی به امور کعبه داشتند و به همین دلیل، به عنوان بزرگان مکه شناخته می‌شدند. آن‌ها در حفظ کعبه و جلوگیری از تجاوز و ستم به آن تلاش می‌کردند و در برابر حرمت‌شکنی‌ها نیز ایستادگی می‌کردند. بسیاری از بدعت‌ها و تغییرات در آیین‌ها و مناسک حج به حمسیان و به ویژه کنانیان نسبت داده شده است، از جمله ترک وقوف در عرفه و طواف با بدن برهنه. با آغاز دعوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به یگانه‌پرستی در مکه، برخی از اعضای بنی‌کنانه از نخستین افرادی بودند که این دعوت را پذیرفتند و به پیامبر ایمان آوردند. ابوذر غفاری، نخستین مسلمان از کنانیان و چهارمین کسی بود که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ایمان آورد. در میان شخصیت‌های بنی‌کنانه، چهره‌های سیاسی و اجتماعی برجسته‌ای وجود داشتند.
