شاجن

لغت نامه دهخدا

شاجن. [ ج ِ ] ( ع ص ) اندوهگین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).
شاجن. [ ج ِ ] ( اِخ ) وادیی است در حجاز و گفته اند در نجد است و آبی است میان بصره و یمامه. ( معجم البلدان ).

گزارش محتوای نامناسب