راضعتان واژه‌ای عربی و صورت تثنیه است. این واژه در لغت به معنای «دو دندان شیری کودک» آمده است. چون این دندان‌ها در دوران شیرخوارگی رویش می‌کنند، چنین نامی برایشان به کار رفته است.
ریشه آن از «رضع» به معنای شیر خوردن گرفته شده است. پیوند این ریشه با دوره شیرخوارگی کودک، سبب شده که دندان‌های ابتدایی دهان کودک راضعتان نامیده شوند. بنابراین، واژه هم بار صرفی (تثنیه مؤنث) دارد و هم بار معنایی خاص مربوط به رشد اولیه کودک.
کاربرد راضعتان بیشتر در منابع لغوی و متون قدیمی دیده می‌شود. در زبان امروزی، این واژه چندان رایج نیست و بیشتر از اصطلاح «دندان شیری» استفاده می‌شود. با این حال، در متون کلاسیک عربی و فارسی، راضعتان معادل مشخص دو دندان شیری است.