لغت نامه دهخدا
راثع. [ ث ِ ] ( ع ص ) بسیار حریص و طامع. || آنکه به دهش اندک و حقیر باشد. || آنکه بدان را دوست گیرد. || آنکه در وی دنائت و فرومایگی و خساست باشد و در چیزهابحرص و آز تمام نظر کند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
راثع
فرهنگ فارسی
بسیار حریص و طامع. یا آنکه بدهش اندک و حقیر قانع باشد. یا آنکه بدان را دوست گیرد.
