لغت نامه دهخدا
ذکاءالرومی. [ ] ( اِخ ) ابوالحسن. در معجم الادباء ج 7 در شرح حال منصوربن اسماعیل بن عمر از ضریر رأس عینی می آورد: و کانت بینهما ( ای بین ابی عبید القاضی و منصوربن اسماعیل ) مناظرات فی الفروع أدّت الی الخصام فتعصب الامیر ذکا و جماعةُ من الجند لمنصور و تعصّب للقاضی ابوعبید جماعة منهم ابن الربیع الجیزی... مارگلیوث در حاشیه مینویسد: هو ابوالحسن ذکاءالرّومی وَلی من سنة 303 الی 307.
