لغت نامه دهخدا ذوالجموع. [ ذُل ْ ج ُ ] ( اِخ ) ( ابرق... ) موضعی است قرب کلاب. عمروبن لجا گوید:با برق ذی الجموع غداة تیم تقودک بالحشاشة و الجدیل.( از معجم البلدان یاقوت ).