لغت نامه دهخدا ذوالاوتار. [ ذُل ْ اَ ] ( ع ص مرکب، اِ مرکب ) خداوند زه ها. صاحب وترها. || هر یک از آلات موسیقی که زه دارند. رودجامه. ج، ذووالأوتار. رودجامگان.
